παρακόλουθος

-ον, Α

αυτός που ακολουθεί ως συνέπεια, ο επακόλουθος («παρακόλουθον δὲ ἔφασαν αὐτῷ πυρετὸν ὀξύν», Ρούφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + ἀκόλουθος (πρβλ. κατ-ακόλουθος)].